Koken met Ashraf

      Geen reacties op Koken met Ashraf

Toen ik Cindy ontmoette begin 2015 had ze twee kinderen. Die heeft ze overigens nog. Ashraf en Aqila. Aqila was toen nog geen 5 en Ashraf was net 15 geworden. Met Aqila had ik vanaf het eerste videogesprek een kneiter van een band. Voor haar was die gekke, dikke, kale, blanke man gelijk haar beste vriend. En die band is alleen maar sterker geworden. Vorig weekend zat ik bijvoorbeeld lekker in de koele slaapkamer op mijn laptop te werken toen zij op weekendbezoek kwam. En in plaats van haar huiswerk te maken in haar eigen slaapkamer waar de airconditioning ook stond te blazen kwam ze bij mij. Dat is bijna standaard, ze wil gewoon bij mij in de buurt zijn.

Met Ashraf was het lastiger. Die zat op een moeilijke leeftijd en het is een enorm gesloten jongen. Deels door een zwaar manipulatieve en dominante vader. We hebben nooit problemen gehad, maar echt een band opbouwen is tot voor kort nooit goed gelukt. We accepteren en respecteren elkaar, maar de opening in zijn muur kon ik nooit vinden. Lastig want ik wil heel graag. Ik wil het voorbeeld zijn dat hij zo hard nodig heeft. Cindy en ik doen ons best om de kinderen te laten zien hoe een huwelijk werkt, met veel liefde en wederzijds respect. Iets wat ze nooit eerder hebben gezien omdat hun vader Cindy nooit respect heeft getoond en dat nu bij z’n nieuwe vrouw ook niet doet.

Vlak voor mijn gedwongen reis naar Nederland vond ik een opening. Ik heb gewoon gezegd “hou volgende week zaterdagmiddag vrij”. En we zijn met z’n tweeën naar een terrasje gegaan hier in de buurt voor een drankje. Alcoholvrij want Ashraf drinkt niet als moslim zijnde. Allebei onze pijp mee, en roken maar. Praten over het leven, over zijn school, over zijn vriendin en hoe die relatie gaat. Ik heb hem ook open en eerlijk verteld waarom ik wat van zijn tijd in beslag wilde nemen. Dat ik een betere band wil. En het is een succes. Ashraf vertelde Cindy later dat hij er enorm veel plezier van had, en dat hij uitkeek naar de volgende week. Helaas werd die volgende week pas 7 weken later omdat ik hals over kop naar Nederland moest voor de crematie van mijn vader, en daarna in quarantaine moest bij terugkomst in Singapore. De eerste zaterdag na mijn vrijlating zijn we wel weer naar dat terras gegaan, maar met Cindy en Aqila want die had ik ook 6 weken niet gezien.

Koken

Nu weet ik dat Ashraf koken leuk vindt, maar dat hij de kans er nooit toe krijgt. Als hij al helpt met koken bij z’n vader dan mag hij kijken en uitgekafferd worden. Dat ontneemt het plezier behoorlijk. En als hij bij ons is kook ik meestal. Toen ik hem vertelde over de vegetarische ravioli was zijn interesse gewekt. Hij vroeg hoe dat gemaakt wordt, wat voor vulling ik gebruikte. En hij vertelde dat hij het nog maar één keer in zijn leven had gegeten, maar dan zo’n pakje uit de supermarkt. Een kans die ik aangreep om samen met Ashraf aan de slag te gaan.

Ashraf had een afspraak, dus de meeste voorbereiding heb ik gedaan. De vulling van noten en paddenstoelen heb ik gemaakt en het deeg had ik ook al gekneed. Maar toen Ashraf terug kwam hem ik hem laten zien hoe je het deeg moet uitrollen. En hoe je er dan mooie rondjes uit steekt met een glas. Daarna heb ik de deegroller aan hem gegeven en gezegd “ga je gang”. Ik keek toe, gaf complimenten en zag zijn zelfvertrouwen gewoon groeien. Daarna heb ik 1 ravioli voorgedaan qua vullen en liet de rest aan Ashraf. Hij genoot, en dat deed mijn hart goed. 

Met een salade erbij, en een beetje chili & zongedroogde tomaat pesto als dressing was het een fantastisch geslaagde maaltijd. Qua eten heerlijk, en qua male-bonding ook een doorslaand succes. En Cindy zag dat ik Ashraf de ruimte gaf, het vertrouwen gaf en dat ik dat bewust deed omdat ik op de hoogte ben van hoe het er bij z’n andere huishouden aan toegaat. Die was ook trots.



Ik ben nu aan het zoeken wat we komend weekend kunnen maken. Iets waarbij ik kan coachen en Ashraf het werk kan laten doen. Hem iets kan leren waar hij z’n verdere leven plezier aan heeft, de kunst van het koken.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *