Een blog vanuit Finland, Helsinki om precies te zijn. Daar zijn we gisteren aangekomen.
Afgelopen week hebben we in Nederland doorgebracht. Sinterklaas gevierd, en Aqila vond het prachtig. Ze had hem woensdag zien aankomen op de school van mijn neefje, ‘s avonds sinterklaas gevierd bij mijn ouders en ze kreeg prachtige kadootjes waarna ze zei ‘sinterklaas must be very rich’. Op donderdag werd sinterklaas uitgezwaaid en in de dagen daarna bleef Aqila ‘dag sinterklaasje’ neuriën.
Op vrijdag vertrokken we naar de Eemhof. Daar was ik sinds 1994 niet meer geweest. We hadden ons afscheid van de AMO, algemene militaire opleiding, daar. Bijna zonder mij omdat de legerleiding mij dacht te straffen door te dreigen dat ik niet mee mocht. Aangezien ik duidelijk liet blijken dat het mij niet boeide, en omdat het heel oneerlijk zou zijn om mij te straffen voor de misdragingen van een heel peloton, mocht ik uiteindelijk toch mee. En natuurlijk ging het in het zwembad mis, één van mijn dienstmakkers smeerde een ijsje op mijn rug, ik gooide ijs terug, het hele peloton deed mee en we werden het zwembad uitgezet.
Nu, 24 jaar ouder en met gezin, was jet anders. Wel schade aan lijf en leden. Blauwe plekken van de wildwater baan, buil op mijn kop en bloedende tenen.
De laatste avond eten in het grand café. Ik zing mee met nights in white satin. Aqila kijkt Cindy aan en vraagt ‘what is wrong with your husband?’. En dat terwijl ze normaal aan het bekvechten is over wiens husband ik nu ben, die van haar of van Cindy. En op Schiphol nam ik deze foto, zeg het maar, met wie is er nu iets mis?
