Iedere ochtend als ik wakker word kijk ik even op nu.nl om te zien wat er de avond ervoor is gebeurd. In Nederland en in de wereld. Ik ben nu bijna 4 jaar weg uit Nederland maar kijk nog altijd vaker op nu.nl dan op Strait Times of CNA, al verschuift de frequentie wel steeds meer naar het lokale nieuws. Toen ik vanmorgen wakker werd las ik dat Hennie Vrienten er niet meer is. Net zoals iedere Nederlander van mijn leeftijd was ik een fan van Doe Maar. Net te jong om ze in hun toptijd te hebben gezien, en tijdens hun vele comeback optredens ben ik bewust niet gegaan want dat kon voor mijn gevoel alleen maar tegenvallen. De beelden die ik zag van die concerten, tja, het overgrote deel van de bezoekers kwam niet voor Doe Maar maar voor zichzelf. Het leek bij tijd en wijle wel een aflevering van De Toppers, maar dan met betere muziek.
Het was al het derde geval van slecht nieuws voor de pop & rock scène in de lage landen deze week. Het begon met Jan Rot, als zanger niet echt een hitmachine maar als componist en vertaler van internationale klassiekers een zeer invloedrijk en gewaardeerd man. Dat Rot niet lang meer had was bekend, maar ik had hem toch graag wat langer gegeven, en in plaats van te sterven rond Pasen had het wel symbolisch geweest als hij was gestorven op een mooie pinksterdag.
Na Rot was het de beurt aan een Belgische legende. In Nederland niet echt bekend bij het grote publiek, wellicht alleen van zijn grote hit met T.C. Matic, maar in België was Arno Hintjens een grootheid die decennialang van grote invloed was op de scène.
Nu ik zelf de 50 nader zullen mijn muzikale helden, en mijn favoriete acteurs, langzaam verdwijnen. Maar 3 in 1 week, dat gaat te snel.